جریان پمپی بی دررو در اتصال گرافینی نرمال- نارسانا- ابرسانا با ساختار قرص کاربینو

گرافین یک ساختار دوبعدی از اتم‎‎ های کربن با شبکه لانه زنبوری است. الکترون های گرافین بواسطه‎ ی دارا بودن ساختار باندی با رابطه پاشندگی خطی برای برانگیختگی های الکترونی در انرژی های کم، شبیه فرمیون های دیراک بدون جرم رفتار می کنند. گرافین با داشتن این ویژگی خصوصیات جالب توجهی از خود بروز می دهد که توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.‎ یک لایه از گرافین که در تماس با ابررسانا است بواسطه اثر مجاورت دارای خاصیت ابررسانایی می شود. بازتاب آندریف در گرافین به دو شکل معمولی و ویژه صورت می گیرد که از ساختار خاص گرافین نتیجه می شود. در این پایان نامه‏، جریان پمپی بی دررو را در یک اتصال گرافینی نرمال-نارسانا-ابررسانا با ساختار قرص کاربینو بررسی می نماییم. جریان پمپی با اعمال دو پتانسیل الکتروستاتیک توسط الکترودهایی به نواحی ابررسانا و نارسانا‏، که به صورت تناوبی و غیر هم فاز نوسان می کنند‏، ایجاد می شود. ما با استفاده از حل معادله ی دیراک-بوگولیوبوف-دوژن در اتصال مورد نظر و استفاده از روش پراکندگی‏، مولفه های ماتریس پراکندگی ‎‎این اتصال گرافینی را به دست می آوریم. سپس با استفاده از فرمالیسم فرمول بروور برای جریان پمپی که مبتنی بر نظریه پراکندگی است‏، جریان پمپی ایجاد شده در سامانه مورد بررسی را برحسب شدت سد پتانسیل ناحیه نارسانا محاسبه می نماییم. نتایج به دست آمده برای این ساختار نشان می دهد که جریان پمپی بی دررو همانند ساختارهای تخت بر حسب شدت سد پتانسیل‏، با دوره تناوب ‎pi‎ ‎ نوسان می کند. اما تشدید جریان پمپی در ساختار قرص کاربینو برحسب شدت سد پتانسیل‏، دارای اختلاف فاز ‎pi /2‎‎‎‎ در مقایسه با ساختار تخت است.